Vogel restaurant !

Toen ik vanochtend aan het ontbijt het raam uitkeek, zag ik een hele serie vogels..

Allemaal ruziemakend over een plekje bij de voerplaats, allemaal hebben ze honger en op dit moment met al die sneeuw is de behoefte aan voer groot.

Het schoot me te binnen dat ik nog 1½ pak kokosvet liggen had in de koelkast ( overgebleven van het snoepjes maken met de kerst ), ook hadden we nog los zaad voor buitenvogels voor in het voerapperaat.

Terwijl ik zat te denken hoe ik dit kon gebruiken om voor de vogels iets extra´s te maken viel mijn oog op een aantal lege conservenblikjes in een hoekje op het aanrecht.

Pling !!!  Idee !!


Ik heb de blikjes schoongemaakt en een gaatje in de bodem gemaakt (bodem wel laten zitten !) waar ik een bandje door heb geregen,
en een klein gaatje waar de stokjes door konden ( van die lange saté prikkers )

Zie hier..

Toen heb ik het kokosvet gesmolten en gemixt met de zaadjes,en toen dat wat hard begon te worden heb ik het in de blikjes gedaan.

Hier staan ze te stollen...

En toen het vet met de zaadjes erin gestold was, heb ik de bodem eruit gehaald met een blikopener en de stokjes er helemaal door geprikt, bandjes geknoopt en opgehangen...

 

Nu is er plaats voor 8 vogeltjes bij de blikjes met het vetmengsel, en nog 3 plaatsen bij de voerautomaat.

Nu maken ze hopelijk geen ruzie meer !

Zo, nu alle troep opruimen...tis wel een vies werkje, alles komt onder de vet..maargoed..ik hoef in dagen geen handcreme meer gebruiken geloof ik..die zijn zo goed gesmeerd nu door al dat kokosvet.

Ik weet trouwens niet of kokosvet in Nederland gewoon bij de supermarkt te koop is, hier ligt het gewoon in het koelvak tussen de boter namelijk, verpakt als een pakje roomboter.

Een fijne dag nog verder, en liefs uit Hylletofta !!

Ach lieve anoniem...

Afgelopen zaterdag, de eerste blog stond er nog maar koud op, komt er een anonieme reactie...Zon kinderachtige weet je wel....

Eerst dacht ik daar niet op te reageren, maar ik doe het toch...

De reactie was als volgt,

" Hej  Angela,

Waar is Albert gebleven ?  De vader van al die kids ?


Nou ja, ik schrijf dus deze blog voor mijn vrienden en familie, en die weten allemaal waar Albert is !
 Zo ook ongetwijfeld de afzender van het berichtje.

En die weten ook allemaal dat ik getrouwd ben geweest met hem, en die weten ook allemaal dat ze van mij geen kwaad woord zullen horen over hem.
Moet ik dan gelijk in de eerste blog het naadje van de kous duidelijk maken anoniem ?
Ik ben gelukkig getrouwd nu en hoeft niet van de daken schreeuwen dat ik eerder getrouwd was...

Maar het was schijnbaar tegen het zere been dat ik schreef dat " we" 5 kids hebben.

Maar toen ik schreef " we" meende ik dat ook...Gerhard is op het moment meer vader dan Albert dat is...
Albert zit in een moeilijke situatie en heeft genoeg aan zichzelf en dat neem ik hem ook beslist niet kwalijk.
Door allerlei omstandigheden heeft hij gewoon minder tijd, maar hij doet zijn best !

Gerhard is niet veel thuis, maar als hij thuis is gaat hij helemaal voor de kinderen ! Oudergesprekken op school, de dokter, de tandarts, huiswerk, halen en brengen voor feestjes ( zelfs diep in de nacht ) hij praat met ze als ze raad nodig hebben, troost ze wanneer ze verdrietig zijn en ga zo maar door...door de week houd hij contact met de kids via sms en telefoon, met andere woorden hij is gewoon heel erg betrokken en doet meer dan menig andere biologische vader doet met zijn kinderen.
Mag ik dan niet schrijven dat "we" 5 kids hebben ? Je bent niet alleen maar vader als je een zaadje hebt geleverd, om echt vader te zijn daar komt heel wat meer bij te kijken.

Ik heb diep respect voor Gerhard die dit met mij aandurfde, en als ik zijn liefde voor "onze" kids zie ben ik heel erg dankbaar !!

Nou jij weer lieve anoniem !!

Ik wens jullie allemaal een hele fijne week, en een dikke knuffel uit Hylletofta !!!

    Hier een foto van mijn Viking en ik....Een lievere man vind je niet !

De aftrap !

Zo... nu is het er toch wel weer van gekomen !

Een nieuwe blog !

Na een aantal jaar niet te hebben geschreven, heb ik toch weer de draad opgepakt om te schrijven over ons leven hier in Zweden.

Ik ben Angela, 42 jaar, en getrouwd met mijn eigen Viking, een Zweed dus.
We hebben 5 kids, 4 meiden in de leeftijden van 8 tot 19 en dan nog een ondeugende jongen van 10.

Mijn Viking heeft een transport bedrijf en rijd grotendeels groente en fruit van Holland naar Zweden, hij is dus niet veel thuis. Wat soms best moeilijk is.
Zelf ga in de volgende maand van start met mijn nieuwe studio, ben ondertussen gediplomeerd gespreks- therapeute, stress counselor en doe nog wat dingen als Reiki, Reconnection, Hot stone massage, Chakra balancering, Bach Bloesems en aromatherapie. 

Afgelopen donderdag was mijn Viking jarig, maar niet thuis. Morgen ( zaterdag) komt hij thuis rond het middaguur en de dag erna vertrekt hij weer rond het zelfde tijdstip om vervolgens weer een week van huis te zijn...

Deze week echter had ik een beetje gezelschap, dochter Rudy (19) was de hele week thuis vanwege een verkoudheid die uitmondde in een fikse oorontsteking, ondertussen heeft ze het gehoor terug, gelukkig maar.

Afgelopen week hadden we hier thuis een OnePiece crisis !  Voor degene die niet weet wat dat is, een onepiece is een soort slobberige pyama en dan in een stuk.
De mijne was kapot, een gat op een plek waar je geen gat wilt, en na diverse pogingen tot reparatie met als resultaat dat het gat alleen maar groter werd heb ik de handdoek in de ring gegooid...Er moest een nieuwe komen !
Nu had ik geluk dat ze zo na nieuwjaar in de aanbieding waren en kwam dus thuis met een nieuwe roze grote mensen pyjama ! Maar in de winkel had dochter Robin er ook eentje gezien en ik dacht " ach...wat kan het schelen " en nam haar er ook eentje mee.....oei oei oei...
Thuisgekomen werden de onepieces bewonderd en de oudste dochter kwam ook tot de conclusie dat ook zij niet langer zonder one piece kon leven dus mams werd vriendelijk doch dringend verzocht ook voor deze dochter eentje te kopen..goed dus de dag erna weer naar de winkel...
De dame achter de kassa herkende mij en lachte erom...
Thuis gekomen kwam een andere dochter erachter dat de hare onbruikbaar was geworden vanwege een kapotte rits...dus je raad het al...opnieuw naar de winkel....

De paar onepieces die ze nog hadden zijn dus nu uitverkocht...

Je moet het plaatje eens zien....hier zitten we op vrijdagavond, allemaal van groot naar klein in een one piece...Zelfs zoon Josh van 10 heeft er een.
Maar het ziet er wel gezellig uit !

Fijn weekend allemaal !!