donderdag 4 juli 2013

Toch nog maar een keer...

Lieve lezers,


Ik had gedacht er geen woorden meer vuil aan te maken..maar er gebeurt zoveel dat ik het gevoel heb ons te moeten verdedigen...

Vragen wil ik jullie ook, wat vinden jullie..wat hadden we anders moeten doen..wat hebben we fout gedaan...

Gisteren kregen we van de Zweedse belastingdienst een brief gericht aan Albert, en omdat Albert zoals jullie weten kortgeleden is overleden, maken wij zijn post open om te zien wat er geregeld en betaald moet worden.
Is dit fout ? Na een overlijden is er altijd veel papierwerk, in ons geval is er niemand anders die dit op zich kan nemen. Ok, Rudy is dan meerderjarig, maar wie laat z´n dochter deze puinhoop opruimen ? Zij weet van toeten noch blazen in deze...Albert zijn vriendin woont hier niet meer, en ook al had ze dat gedaan had zij niks kunnen regelen noch zijn post lezen want zij kan alleen gebrekkig Engels en al helemaal geen Zweeds.
De brief was een mededeling van verandering van adres voor Alberts Ukrainse vriendin en haar dochter.
Wij waren zeer verrast omdat we dachten dat zij in Ukraine gebleven was. Hier sturen ze zulke brieven om te checken of niet iemand anders voor de gein een adresverandering heeft ingestuurd. klopt het niet staat er in de brief, dan moet je meteen bellen.  Dat heb ik dus gedaan,en om een lang verhaal kort te maken komt het erop neer dat Alberts vriendin dus alweer een ander gevonden heeft hier in Zweden en bij hem intrekt volgens onze belastingdienst.  maar goed...

Wat mij zo enorm verdrietig maakt zijn de verhalen die er door Alberts familie worden verteld...

Van hun hadden we Alberts appartement niet ingemogen, dat was tegen de wet...Dat had alleen Alberts vriendin gemogen...
Nou, de volgende vraag aan jullie, Als je te horen krijgt dat de pappa van je kids , en tevens een van je beste vrienden plotseling is overleden, wat doe je dan ? we hoefden niet op zijn vriendin wachten want die wilde hier niet meer naar toe..en ze heeft ook nog eens geen rijbewijs dus zelf had ze hier al niet naar toe kunnen komen. Had ik de politie moeten bellen om de deur te openen, terwijl ik hier zelf een sleutel heb?
Is het niet de normaalste zaak ter wereld dat de kinderen daar gelijk naar binnen wilden om daar wat kleren uit zijn kast te halen om nog zijn geur een keer te kunnen opsnuiven ?
Wie had er anders in zijn papieren moeten zoeken naar verzekeringsgegevens ? de hele procedure van transport naar Zweden en het plannen van de begrafenis moest toch geregeld worden ? Ook dat had zijn vriendin niet kunnen regelen omdat zij de taal niet spreekt..
Komt bij dat onze oudste dochter meerderjarig is, wie heeft dan het recht om de begrafenis te regelen...zijn eigen dochter of iemand die hier nog maar 10 maanden woont en de taal niet spreekt..
Hadden we op de bank moeten blijven zitten ? had ik tegen mijn kinderen moeten zeggen..sorry jongens, pappa moet maar in Ukraine blijven want we mogen zijn appartement niet in ? 

Ook krijgen we te horen dat we zijn appartement hebben leeggehaald...nou ja...  Als eerste heb ik kleren gestuurd naar Holland ( omdat zijn vriendin en haar dochter daar waren ) ze hadden gepland om maar één week weg te blijven, en dan heb je niet veel kleren mee toch ? Toen het uiteindelijk bijna 4 weken werd voor ze terug waren in Holland dacht ik dat de dames erge behoefte aan schone kleren zouden hebben en heb gelijk hun kleren en schoenen opgestuurd...maar dat was ook niet goed...
Toen werd er door de familie in holland gezegd dat ze een lijstje zouden sturen met wat ik op moest sturen, er kwam vervolgens geen lijstje en wilden ze dat ik alles op zou sturen....Nou was het zo dat Albert een appartement huurde bij ons, gemeubileerd en ingericht met een complete keukenuitrusting, zelfs dat wilden ze hebben..nou ja zeg...En volgens hun hadden de kinderen nergens recht op, het was Alberts vriendin die recht op alles had en zij zou beslissen wat de kinderen zouden mogen hebben, volgens hun hadden ze dat bij een notaris gecheckt ...nou sorry hoor...die notaris liegt want zolang iemand niet weer opnieuw is getrouwd of er een officieel samenlevingscontract bestaat zijn de kinderen ten alle tijden erfgenamen. En getrouwd met haar was hij niet en er was ook geen officieel geregistreerd samenlevingscontract.
Ondertussen had een zogenaamde vriend van Albert die ook mee was naar Ukraine zich er mee bemoeit, en die begon te dreigen dat als we niet alles op zouden sturen, hij met zijn motor vriendjes zou komen om Alberts begrafenis te verstoren.
De kinderen hier waren niet alleen in en in verdrietig, maar nu ook nog eens doodsbang...
Wat gaat er om in het hoofd van deze mensen ? was het niet al erg genoeg wat er was gebeurt ? denkt er dan helemaal niemand aan het feit dat en 5 kinderen hun pappa kwijt zijn ???  Nou in ieder geval Alberts familie niet...zij wisten van de dreigementen van die zogenaamde vriend en lieten hem lekker zijn gang gaan..


Zo kun je zien dat de familie niet partij koos voor hun neefje en nichtjes, maar voor een bijna onbekende die hier maar amper 10 maanden heeft gewoond...

De officiele doodsverklaring wilden ze in eerste instantie niet afgeven, Albert zijn laptop met daarin alle gegevens van zijn bedrijf, wilde zijn vriendin niet afgeven...nu weten wij niet hoe we de laatste zaken voor zijn bedrijf moeten afronden..er moet worden gedeclareerd ( dat houd niet onmiddellijk op als iemand overlijd ) en zakencontacten moeten worden afgerond...we doen ons best maar zonder die gegevens is dat bijzonder moeilijk..

Er werd mij verzocht om de vorige blog die ik had geschreven te verwijderen, door Alberts familie...er werd letterlijk gezegd dat het misschien niet onwaar was wat ik had geschreven maar dat niet de hele wereld dat hoefde te weten...ok, dat heb ik dus gedaan...

Maar nu is de maat vol !! Als ik niks mag schrijven moeten zij ook hun klep dichthouden !!
Waarom moet ik mijn blog verwijderen, terwijl zij de meeste verschrikkelijke verhalen rond vertellen, we hebben genoeg gehoord nu...

Wij hebben ons best gedaan, het transport geregeld, de begrafenis geregeld zoals Albert het gewild zou hebben, en vanwege het ontbreken van een verzekering hebben we het grootste gedeelte zelf betaald met spaargeld van Gerhard !
We hadden dat niet hoeven doen, dat was niet onze verantwoordelijkheid, maar we hebben het gedaan omdat Albert dat verdiende !! Hij was onze beste vriend, en een geweldig vader !

Maar nu kun je zien wie er zoveel van hem hielden....niet zijn vriendin want die woont alweer bij een ander...en zijn familie die niet eens op de begrafenis is geweest en er schijnbaar een genoegen in schept door het vertellen van deze leugens en alleen maar zegt dat wat we hebben gedaan volgens de wet niet mocht?? Is dat het belangrijkste ? en hadden we een andere keuze ?? ..ach vul dat zelf maar in...

Sorry familie in Holland, als jullie hadden gedaan wat ik heb gedaan , en dat was stil houden en geen onzin verhalen lopen te vertellen, dat had je dit niet hoeven lezen.....ik heb na de blog die ik moest verwijderen niks meer geschreven...maar jullie weten van geen ophouden en gaan maar door...
Wie zijn billen brand moet op de blaren zitten....

Het had allemaal zo anders kunnen zijn...zoals ik in de vorige ( verwijderde) blog schreef,
Er zijn geen gradaties in verdriet, de een zijn verdriet is niet erger dan dat van een ander.

We hadden elkaar kunnen steunen, er voor elkaar zijn in deze moeilijke tijd...
Kinderen die hun verjaardag vieren zonder hun pappa, Rudy die afstudeert en huilend tussen medestudenten op de laadvloer van de feestvrachtwagen staat omdat ze haar pappa mist...en ga zo maar door...
Bijna iedere dag zijn ze op het kerkhof te vinden, het is zwaar...heel zwaar...

En dan is er Alberts familie die gewoon vrolijk doorgaat met het vertellen van leugens..

Dit is het laatste wat ik er over te zeggen heb, het is afgelopen...klaar...

Die lijn is doorgeknipt..en ze hebben het aan zichzelf te danken.

Het had zo anders kunnen zijn..